In deze rubriek komen fysio’s aan het woord. Wat houdt hen bezig? Hoe kunnen we samen het vak mooier maken en wat is daarvoor nodig?
Arie Holdijk is sinds 12 jaar werkzaam als fysiotherapeut in loondienst en lid van de cao-klankbordgroep. Hij switchte eind 2021 van werkgever en werkt 30 uur per week verspreid over vier dagen.
Hoe ziet jouw loopbaan eruit?
Na mijn fysiotherapieopleiding was het in 1987 lastig aan de bak te komen. Via een uitzendbureau kwam ik per toeval terecht in de financiële wereld. In die sector heb ik 20 jaar met veel plezier gewerkt. Na een reorganisatie kwam de wens naar boven alsnog het fysiovak op te pakken. Met flink wat bijscholing kon ik alsnog aan de slag als algemeen fysiotherapeut. Hier heb ik geen moment spijt van gehad. Vier jaar geleden heb ik de opleiding tot handtherapeut gedaan. Het is leuk beide facetten te combineren.
Waar vind je het leukste aan jouw werk?
Ik vind het plezierig me te richten op het ondersteunen van mijn patiënten om hen van klachten af te helpen; door het achterhalen het fysieke, maar soms óók van achterliggende problemen. Het geeft mij voldoening om te zien dat mijn behandeling ervoor zorgt dat patiënten de praktijk fysiek beter verlaten.
Ben je tevreden over je werk?
Ja, mede dankzij fijne collega’s. Een goede sfeer is belangrijk om je werk met plezier te kunnen doen. Aan het einde van de dag ga ik dan ook tevreden naar huis. Met goede arbeidsvoorwaarden kunnen werkgevers hun waardering uitspreken naar hun werknemers. Mijn werkgever hanteert een standaardovereenkomst waarin allerlei arbeidsvoorwaarden voor iedereen gelijk zijn geregeld. Denk aan een bijdrage voor de pensioenpremie, vaste werktijden en geen wachtdagen bij ziekte.
Wat baart je zorgen in fysioland?
Terwijl het vak een goed aanzien heeft en iedereen toegang tot fysiotherapie belangrijk vindt, is er al 18 jaar geen cao voor de grote groep fysio’s in de eerstelijn. Het gebrek aan gezamenlijkheid in fysioland baart me zorgen. Samen kan je echt wat bereiken. Ik zie mooie voorbeelden, zoals Chronisch Zorgnet waarin artsen en fysio’s samen optrekken en waarbij van alles lijkt te lukken (bijvoorbeeld ten aanzien van verzekeraars) wat ons alléén als fysiotherapeuten onderling niet lukt. Werkgevers en werknemers hebben dezelfde belangen, maar zitten gevangen in een neerwaartse spiraal door de te lage tarieven.
Wat is je advies?
Je kan pas goed voor anderen zorgen als het goed is geregeld voor jezelf. Denk aan het advies in het vliegtuig om eerst zelf je zuurstofmasker op te zetten, zodat je daarna anderen kunt helpen. Betere randvoorwaarden leiden tot betere patiëntenzorg. Ik zie ontwikkelingen in de goede richting, zoals de samenwerking tussen het KNGF en het Keurmerk, maar deze zijn bij lange na nog niet voldoende om het tij te keren. Het zou goed zijn dat iedereen zich realiseert dat fysiowerkgevers en fysiowerknemers een gezamenlijk belang hebben bij betere randvoorwaarden voor alle fysiotherapeuten in de eerstelijn.