De overstap naar een vast salaris is een bewuste keuze van cao-partijen. In de cao-loze periode van ruim 20 jaar is er in de fsyiotherapiebranche een enorme wildgroei ontstaan aan diverse arbeidsovereenkomsten met allerlei typen en vormen van vaste en variabele beloningsconstructies. Dit heeft de afgelopen jaren veel vragen en onduidelijkheid opgeleverd, bijvoorbeeld ten tijde van corona. Daarnaast zijn de afgelopen jaren allerlei wetten (WWZ, WAB etc.) in werking getreden met als doel om “flex contracten minder flex te maken en vast meer vast te maken”. Door deze nationale wetgeving wordt er meer rechtszekerheid voor werkgevers en werknemers op de arbeidsmarkt gecreëerd.
Hier komt bovendien bij dat vrijwel alle variabele beloningsvarianten (all-in of omzetloonconstructies) in strijd zijn met europese wetgeving met als gevolg dat praktijken op termijn mogelijk in gevaar komen en daarmee een risico op kan leveren voor de totale branche. Sociale partners streven naar een uniform model dat voor iedereen geldt, gebaseerd op rechtszekerheid.
Met de inwerkingtreding van de cao betekent dit dat alle andere variabele beloningsconstructies per direct in strijd zijn met de cao per 1 april 2023. Omdat deze transitie tijd vergt, hebben alle praktijken hebben een overgangstermijn van zes maanden om deze transitie met terugwerkende kracht vanaf 1 april 2023 door te voeren. Hiervoor is het transitiemodel opgericht.
Werknemer en werkgever kunnen nog wel een variabele component in het salaris stoppen. Dit kan door een prestatiebeloning af te spreken.